Zamknij

Jak rozmawiać z dziećmi o wojnie

Drodzy Rodzice!

Inwazja na Ukrainę dotyka Nas wszystkich również nasze dzieci. To, co widzą w telewizji, Internecie, mediach społecznościowych lub o czym słyszą w domach, może mieć poważny w pływ na ich przyszłość. Dla najmłodszych to, co się dzieje, może być dalece niezrozumiałe i przerażające. Tym bardziej, że nie tak dawno były świadkami globalnej epidemii. Nikt z nas nie jest przygotowany do tego, aby rozmawiać z dziećmi o wojnie. Dlatego zachęcam do zapoznania się z poniższymi wskazówkami.

Wskazówki dla rodziców

  • Masz prawo i obowiązek w pierwszej kolejności zadbać o swój spokój. Postaraj się uspokoić i ochłonąć na tyle, na ile będzie to możliwe. Twoje zdenerwowanie i napięcie nic tu nie pomogą, a mogą jedynie pogorszyć sytuację. Kiedy już wiesz, że jesteś w stanie spokojnie i racjonalnie porozmawiać z dzieckiem na temat wojny, zastanów się, jakie informacje są najważniejsze i które z nich należy przekazać dziecku.
  • Rozmawiaj z dzieckiem osobiście, zanim uzyska informacje o wojnie z nierzetelnych źródeł lub zanim porozmawia z nim za ciebie ktoś inny. Nawet jeśli będziesz się mocno pilnować, aby nie poruszyć tematu wojny przy dziecku lub z dzieckiem, nie powstrzymasz wszystkich dookoła: babci, sąsiada, opiekunki w przedszkolu. Dziecko, by czuć się bezpiecznie, potrzebuje wiedzy o tym, co dzieje się w jego otoczeniu. Jeśli trudne informacje są przekazywane przez bliskie osoby, którym dziecko ufa, to wiele wyjaśniają i tłumaczą otaczający świat. To bardzo ważne, aby dziecko dowiadywało się w pierwszej kolejności od rodziców i opiekunów w bezpiecznej relacji o wydarzeniach wokół niego.
  • Jeśli to rodzice przekażą dziecku trudną wiadomość, mogą zadbać o jego emocje i zaopiekować się nimi. Nie łudź się, że możesz ochronić dzieci przed trudną wiedzą. Twoje dziecko może się z nią zetknąć wszędzie: w szkole, w autobusie, od rówieśników, w mediach społecznościowych. Nie masz na to wpływu. Dlatego rozmawiaj z nim i nie unikaj trudnego tematu. Pytaj o emocje.
  • Wiadomość o wybuchu wojny u naszych wschodnich sąsiadów budzi u dziecka niepokój i uruchamia lawinę lęków. Dzieci będą w tej sytuacji doświadczać mnóstwa różnych uczuć. To niezwykle istotne, by się nimi zaopiekować i zaakceptować każdą emocję, która się pojawi. Zaprzeczanie i udawanie, że nic się nie dzieje, może dziecko przepełniać jeszcze większą obawą, kiedy świat wokół mówi o zagrożeniu, a dorośli kłamią, że wszystko jest w porządku.
  • Otwarcie rozmawiaj z dzieckiem o swoich uczuciach, sposobach ich rozumienia, a także strategiach radzenia sobie z nimi. Pokaż mu, że wyrażanie uczuć przynosi ulgę i że emocje nie muszą dezorganizować codzienności. Nawet kiedy przeżywamy trudne emocje i rozmawiamy o nich, to nadal możemy chodzić do pracy, uczyć się i wykonywać inne obowiązki. Jesteś dla dziecka wzorem, jak opiekować się swoimi lękiem, złością, bezradnością i smutkiem. Wojna jest przerażająca dla wszystkich i budzi strach również wśród dorosłych. Nie udawaj przed dzieckiem, że nie odczuwasz emocji.
  • Daj dziecku czas na zastanowienie się i przemyślenie informacji. Akceptuj momenty milczenia, cierpliwie i bez oceniania towarzysz dziecku we wspólnym zastanawianiu się, wspólnych refleksjach, wątpliwościach i emocjach.
  • Kiedy poruszasz trudne tematy, używaj zrozumiałego języka, dopasowanego do wieku dziecka i jego potrzeb. Odpowiadaj na pytania, nawet jeśli dotyczą wciąż tej samej sprawy lub się powtarzają. Czasem trzeba o jakimś aspekcie trudnej sytuacji porozmawiać wiele razy. Dzieci potrzebują wielokrotnie odnosić się do nurtujących je kwestii, zanim poczują się pewne usłyszanych odpowiedzi i uporządkują je w głowach. Buduj w rozmowie bezpieczną atmosferę, by nowe informacje mogły być ponownie poruszone.
  • Gdy podejmujesz z dziećmi i nastolatkami rozmowę o wojnie, zastosuj techniki aktywnego słuchania. Skup się wyłącznie na tym, co dziecko ma do powiedzenia, na jego słowach i emocjach. Zignorujcie wszystkie rozpraszacze, które mogłyby odwrócić waszą uwagę. Wyłączcie telewizor, telefony i radio. Ta rozmowa ma być w tym momencie najważniejsza.
  • Akceptuj dziecięcy lub nastoletni, pełen slangowych wyrażeń sposób formułowania pytań. Nie wyśmiewaj i nie podważaj, nawet jeśli wydają się dziecinne, zabawne, naiwne czy odbiegające od tematu. Dziecko myśli i przeżywa świat po swojemu.
  • Dziecko potrzebuje powiązania nowych, zwłaszcza trudnych i złożonych, informacji z tym, co już zna i rozumie. Kiedy tłumaczysz mu aktualne wydarzenia, zależnie od wieku posłuż się odniesieniem do bajek, wiedzy wyniesionej ze szkoły z lekcji historii, z gier komputerowych, zabaw czy filmów.
  • Niektóre dzieci, zwłaszcza te, które mają styczność z grami komputerowymi, mogą traktować wojnę jako coś, co rozgrywa się w wirtualnym świecie. Jednak wojna dzieje się naprawdę. Naucz dziecko odróżniać rzeczywistość od fikcji, aby oddzielało realne wydarzenia od fantazji i wyobrażeń mogących potęgować trudne przeżycia i nasilać napięcie lub wręcz przeciwnie – prowadzić do dehumanizacji i traktowania ofiar wojny jak postaci z gier.
  • Wyjaśniaj tyle, ile uważasz za konieczne. Dzieci nie muszą i nawet nie powinny wiedzieć wszystkiego, co wiedzą dorośli. Nie muszą znać drastycznych szczegółów i politycznych niuansów. Natomiast potrzebują rzetelnych informacji dostosowanych do ich poziomu rozumienia, które pozwolą im pomyśleć o tym, co słyszą w radiu, telewizji czy mediach społecznościowych, w bezpieczny, niebudzący lęku sposób.
  • Należy ograniczyć dostęp do różnych treści, które są pokazywane w mediach, tak żeby dziecko nie było ciągle stymulowane przez nowe, drastyczne informacje. W rozmowie z dzieckiem oprzyj się na aktualnych informacjach z pewnych źródeł tak, żeby były przekazywane w obiektywny sposób i dotyczyły tylko tego, czego jesteśmy pewni. Bez teorii spiskowych i niepopartych niczym przewidywań.
  • Całkowita blokada informacyjna w domu jest błędem. Dziecko i tak będzie wyłapywać informacje z rozmów dorosłych. Zmiana zasad funkcjonujących w domu będzie stanowić dla dziecka stres. Dzieci chodzące do przedszkola czy szkoły tym bardziej obejdą blokadę mediów i dotrą do informacji.
  • Zadbaj o to, aby rozmowy o własnych obawach dotyczących wydarzeń w Ukrainie z innymi dorosłymi członkami rodziny i znajomymi prowadzić bez obecności najmłodszych. Nie oglądajcie z dziećmi bieżących transmisji w mediach.
  • Uważaj na katastrofizację. Łatwo teraz popaść w ten błąd poznawczy. Gdy przeżywamy lęk, mamy tendencję do zniekształcania myślenia i przewidywania dodatkowych nieszczęść. Dotyczy to zarówno dzieci, jak i dorosłych. Dlatego skupcie się na tym, co tu i teraz, bez wybiegania w przyszłość.
  • Zachowajcie dotychczasowy rytm dnia ze stałymi rytuałami i sposobami spędzania czasu. Nie rezygnujcie z dotychczasowych aktywności, które przynoszą radość i są regularnymi elementami życia codziennego. Stałość sprawia, że wzrasta poczucie bezpieczeństwa.
  • Zaplanuj z dzieckiem wspólne aktywności, które pomogą wzmacniać poczucie wpływu na otoczenie przez podejmowanie różnych działań. Działanie pozwala zachować poczucie sprawczości. Przedyskutuj z dzieckiem działania, które możecie podjąć, by pomóc ofiarom wojny. Maluchy mogą choćby narysować plakat, który potem wyślecie do ambasady Ukrainy, lub narysować ukraińską flagę i wywiesić ją w oknie na znak solidarności. Porozmawiajcie z ukraińską sąsiadką. Starsze dzieci mogą wesprzeć datkiem jedną z organizacji działających na rzecz praw człowieka czy pomagających uciekinierom z Ukrainy.
  • Wzmacniaj u dziecka poczucie solidarności z innymi osobami, które podejmują starania na rzecz pokoju lub są ofiarami działań wojennych. Ucz je empatii i bądź wzorem dobrych postaw. Otwarcie wyrażaj swój sprzeciw wobec zachowań agresywnych.
  • Przygotuj dziecko do mierzenia się z tematem wojny w różnych miejscach i środowiskach. Dzieci myślą o wojnie. Dzieci rozmawiają z kolegami i koleżankami o wojnie. Pokaż dziecku, w jaki sposób warto rozmawiać, tak by prezentować swoje poglądy, szanować zdanie innych i nie przyjmować niesprawdzonych informacji. W ten sposób wzmacniasz jego umiejętność radzenia sobie i krytycznego myślenia.
  • Kiedy czujesz, że emocjonalna pojemność dziecka jest na wyczerpaniu, staraj się odwrócić jego uwagę od aktualnych wydarzeń. Wybierzcie się na spacer, zagrajcie w planszówkę, obejrzyjcie wspólnie film, aby wasza uwaga nie była poświęcona wyłącznie wojnie.
  • Zaangażuj do rozmów z dzieckiem pozostałych członków rodziny. Otwarcie, lecz spokojnie rozmawiajcie i wymieniajcie się czytelnymi dla dzieci informacjami w ich obecności. Zwiększycie w ten sposób ich gotowość do swobodnego zadawania pytań i dzielenia się doświadczanymi emocjami.
  • Emocje, zwłaszcza te związane z lękiem i napięciem, są bardzo mocno osadzone w ciele. Oprócz rozmów i przekazywania informacji, które pozwalają zaopiekować się sferą poznawczą, warto położyć nacisk na kontakt cielesny, zapewniać fizyczną bliskość i dostępność bezpiecznego dorosłego. Warto przytulać, głaskać dziecko, kiedy tego potrzebuje. Bliskość fizyczna jest najlepszym sposobem na rozładowanie stresu i zwiększenie poczucia bezpieczeństwa.
  • To dobry moment na ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne, ćwiczenia z uważności, by dziecko skoncentrowało się tylko na tym, co się dzieje tu i teraz, na masaże zmniejszające napięcie, bajki relaksacyjne, wizualizacje pozwalające się przenieść w wyobraźni w bezpieczne miejsce.
  • Wyjaśnij dziecku rolę nieprawdziwych informacji w internecie, tak zwanych fake newsów. Ostrzegaj przed fałszywymi profilami osób w mediach społecznościowych. Ważne, by dziecko (w tym nastoletnie) korzystające z internetu wiedziało, że to, co widzi w mediach, niekoniecznie jest zgodne z prawdą. Naucz je rozpoznawać rzetelne źródła informacji i zachęcaj do czerpania z nich wiedzy o świecie.

Przykłady komunikatów dla dzieci i nastolatków

Komunikaty do maluchów:

  • Pewnie słyszałeś, co się dzieje na świecie. Rosja zaatakowała Ukrainę. To poważna sprawa. Inne kraje łączą się w grupy i będą pomagać najlepiej, jak mogą. Nasz kraj też pomaga.
  • Jeden kraj zaatakował drugi kraj, bo chce zabrać jego kawałek. Inne kraje, w tym Polska, nie zgadzają się na to i na tym polega ta wojna.
  • Jesteśmy w sojuszu wojskowym z największymi armiami świata. W tym sojuszu kraje umówiły się, że nie wolno zaatakować żadnego z nich, bo wtedy odpowie cały sojusz. To sprawia, że nie jesteśmy sami i jesteśmy bardziej bezpieczni.

Komunikaty odpowiednie dla dzieci w każdym wieku:

  • W Ukrainie rozpoczęła się wojna. To znaczy, że prezydent Rosji podjął decyzję o ataku na Ukrainę. Ludzie z Ukrainy walczą i jest to niebezpieczne. Martwimy się o nich.
  • Ludzie rozmawiają o wojnie w Ukrainie, martwią się o ludzi, którzy tam mieszkają, smucą się i złoszczą, bo wojna jest zła.
  • Chcemy pomóc Ukrainie i w związku z tym odbywają się teraz zbiórki pieniędzy, odzieży czy innych potrzebnych rzeczy dla ludzi z tych terenów. Możemy się włączyć w pomaganie.
  • Chcę, żebyś wiedział, że chcę, byś o tym ze mną rozmawiał i pytał mnie, o wszystko, o co potrzebujesz zapytać.
  • Boję się, ale już mniej, bo wiem, co zrobimy, żeby być bezpieczni. Mogę ci o tym opowiedzieć.
  • Widzę, że się boisz. Kiedy słyszymy o wojnie, czujemy strach, bo nasz umysł odczytuje te słowa jako zagrożenie i wysyła nam o tym sygnał. To zrozumiałe. Też tak mam.
  • Martwisz się o babcię swojej przyjaciółki, mieszkającą tam, gdzie jest wojna. Rozumiem to. Jestem przy tobie.
  • Widzę twój niepokój i strach. Wiem, że to skutek czegoś trudnego.
  • Widzę, że jesteś przestraszony. Może porozmawiamy o tym, co cię zaniepokoiło?
  • Widzę, że w ostatnim czasie jesteś często zamyślony. Mam wrażenie, że coś cię męczy.

Czego nie robić?

  • Nie unikajmy, nie bagatelizujmy tego tematu. Nie chowajmy głowy w piasek. Nie udawajmy, że nic się nie dzieje. Dzieci są uważnymi obserwatorami, słyszą rozmowy dorosłych, więc trzeba je przez to przeprowadzić i wspierać. Dzieci i nastolatki oglądają telewizję i mają dostęp do informacji z internetu. Ukrywanie przed nimi prawdy może doprowadzić jedynie do spadku zaufania do dorosłych i zwiększenia poziomu niepokoju. Dziecko poczuje, że rozmowa jest zbyt przerażająca, i zacznie się bać jeszcze silniej, a po wszelkie informacje zacznie sięgać do kolegów i mediów społecznościowych.
  • Nie okłamujmy dziecka, gdy zapyta, czy trwa wojna. Lepiej, jeśli usłyszy tę informację od życzliwych, wspierających dorosłych, podaną w formie dostosowanej do jego wrażliwości, niż zostanie nią zaatakowane w przypadkowy, brutalny sposób w mediach społecznościowych, telewizji lub otrzyma ją od podobnie przerażonych jak ono samo rówieśników.
  • Nie epatujmy drastycznymi, brutalnymi informacjami. Dzieci powinny dowiedzieć się, że toczy się wojna, ale nie muszą stykać się z jej najbardziej wstrząsającymi, krwawymi szczegółami.
  • Nie należy dzieci zastraszać ani podsycać i tak już silnego stresu. Odpowiadając na dziecięce pytania, nie wybiegajmy naprzód, nie snujmy czarnych scenariuszy. Po podaniu podstawowych informacji po prostu uważnie słuchajmy dziecka. Będzie pytało o to, co jest w stanie przyswoić i udźwignąć.
  • Unikajmy przy dzieciach komunikatów nasilających lęk. Na przykład: „Zaczną od Ukrainy, a potem przyjdą do Polski”, „To dopiero początek. Wybuchnie trzecia wojna światowa”. Nie wiemy, jak rozwinie się sytuacja. Dla dzieci i tak to, co jest, to bardzo dużo. Nie dokładajmy dodatkowych strachów.
  • Postarajmy się nie oglądać i nie słuchać przy dzieciach relacji z wojennych wydarzeń, nie pokazujmy im dramatycznych zdjęć. Nie włączajmy telewizyjnych kanałów informacyjnych przy dziecku. W aucie ustawmy radio nadające wyłącznie muzykę. Dziecko nie musi wiedzieć, ile osób dziś zostało rannych i ile zginęło. Dziecięca wyobraźnia czerpie ze zgromadzonych danych i obrazów. Dla dziecka słowo „wojna” nie musi oznaczać płonących lub zburzonych domów, zmasakrowanych i zakrwawionych ciał. Te drastyczne obrazy nie muszą do dzieci (zwłaszcza najmłodszych) trafić, dzięki czemu nie zapiszą się w ich głowach.
  • Rodzice i opiekunowie mogą uznać, że powinni przekazać swoim dzieciom wszystkie fakty i informować je na bieżąco o sytuacji na wojnie. Nie ma takiej konieczności, gdyż przez nadmiar obciążających informacji dzieci mogą poczuć się przytłoczone i przebodźcowane.
  • To, co się dzieje z dorosłymi, wpływa na dzieci. Spróbujcie przy dzieciach zachować spokój. Nie chodzi o to, by udawać, że nic się nie dzieje. Zachować spokój to znaczy rozmawiać bez wpadania w panikę, która prowadzi do potęgowania napięcia i w efekcie – do nieracjonalnych zachowań.

(źródło: https://www.nowaera.pl/edukacja-na-czasie/edukacja-na-czasie-nauczyciel/jak-rozmawiac-z-dziecmi-o-wojnie)

Zachęcam również do obejrzenia ciekawych webinarów o następującej tematyce.

Jak rozmawiać z dziećmi o wojnie w Ukrainie? Wskazówki od psychologa dzieci i młodzieży

Jak radzić sobie z lękiem, niepokojem, strachem? Wskazówki od psychologa

Jak wspierać dziecko w powrocie do szkoły [poradnik]

Zachęcam rodziców do zapoznania się z poradnikiem dotyczącym powrotu dzieci do szkoły, który zawiera wiele informacji, które mogą być w obecnej sytuacji przydatne wszystkim rodzicom. Warto, aby każdy rodzic mógł go przeczytać, ponieważ problemy związane z powrotem dotyczą naprawdę szerokie grupy uczniów, a wskazówki zawarte w publikacji są niezwykle cenne.

Mimo że został on wydany przez Fundację JiM i jest skierowany głównie do rodziców dzieci ze spektrum autyzmu, znajduje się w nim wiele przydatnych informacji i wskazówek dla rodziców wszystkich dzieci, a omówione w nim problemy i zagadnienia można uznać za uniwersalne.

Film edukacyjny dla rodziców “Rozwój dziecka”

Zachęcamy wszystkich rodziców do obejrzenia filmu na temat rozwoju dziecka przygotowanego przez Centrum Rozwoju Lokalnego wspólnie z psycholog Beatą Liwowską.

Zagadnienia omówione w filmie:

  • Dostosowanie się do norm społecznych / warunków przedszkolnych / rówieśniczych.
  • Adaptacja dziecka do warunków.
  • Wchodzenie w grupę rówieśniczą.
  • Zajęcia w grupie rówieśniczej i ich wpływ na rozwój dziecka.
  • Odrzucenie dziecka przez rówieśników.
  • Samokontrola / Dziecko nabywa umiejętności potrzebnych do pracy.
  • Samodzielność / samoobsługa dziecka. Jak podejść do tego tematu? Kiedy jest na to czas?
  • Działania / aktywności, które wpływają na prawidłowy rozwój dziecka.
  • Aktywność dziecka, hobby i zainteresowania. Dlaczego jest ważne i jak wpływa na rozwój?
  • Ograniczenia dotyczące telewizji, komputera, smartphone’a. Wpływ urządzeń elektronicznych na rozwój dziecka.
  • Granice fizyczne i psychiczne dziecka, jak je szanować?
  • Lęk dziecięcy – rodzaje i przyczyny powstawania zaburzeń lękowych i depresyjnych.

„USŁYSZ I ZROZUM DZIECKO” – PROGRAM WSPARCIA DLA RODZICÓW W OKRESIE PANDEMII

Drodzy Mieszkańcy Miasta i Gminy Skała, czas pandemii sprawił, że zostaliśmy niejako uwięzieni we własnych domach. Epidemia koronawirusa wywołuje w nas lęk, stres i niepewność. Zwłaszcza dzieci silnie je odczuwają. Chociaż każde dziecko inaczej radzi sobie z takimi emocjami, to w obliczu zamkniętej szkoły, odwołanych wydarzeń i izolacji od przyjaciół potrzebują wsparcia i szukają zrozumienia w osobach najbliższych. I o ile  relacje rodzinne są niezwykle ważne, dziś w wielu rodzinach przedłużający się czas izolacji  budzi liczne przeciążenia, które źle wpływają na funkcjonowanie rodziny. 

Burmistrz Miasta i Gminy Skała, Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Centrum Kultury Sportu i Rekreacji oraz Placówki Oświatowe wychodzą z inicjatywą mającą na celu wsparcie rodzin w tym trudnym okresie. W związku z powyższym zapraszamy wszystkich rodziców do udziału w wykładach w formie stacjonarnej.

Jednocześnie niniejsze wykłady będą udostępnione na stronach internetowych:

  • Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej,
  • Centrum Kultury Sportu i Rekreacji.

W ramach wsparcia Rodzice z terenu Miasta i Gminy Skała będą mogli uczestniczyć w wykładach o następującej tematyce:

TematyDaty
Jak wychowywać dziecko w tych dziwnych czasach? Trzy drogi w wychowaniu – jaką idziesz? Jaką wybierasz?17 marca 2021 r.
Granice w wychowaniu Jak pokazujesz dziecku granice. Jak się z nim komunikujesz?24 marca 2021 r.
Trudne uczucia – jak pomóc dziecku i sobie? O uczuciach ogólnie i trochę o mózgu i tym, skąd się biorą trudne uczucia. O tym, co ja mogę zrobić i o tym, co może zrobić dziecko. Trochę o normach rozwojowych.31 marca 2021 r.
Jak się komunikować w rodzinie? – największe błędy i dobre praktyki. Co zamiast rozkazów nakazów i kazań? Słowo NIE – jakie ma znaczenie i kiedy dziecko je słyszy? Dlaczego dziecko nie słyszy naszego NIE?7 kwietnia 2021 r.
Jak zachęcić dziecko do samodzielności i współpracy? Tu konkretne narzędzia wychowawcze.  14 kwietnia 2021 r.
Dziecko przyklejone do ekranu – co mogę zrobić? Jak pomóc dziecku w tym trudnym czasie?21 Kwietnia  2021 r.

Zainteresowane osoby proszone są o dokonanie zapisu na wykłady w  terminie do dnia  28 lutego 2021 r.  pod nr tel.:

  • Miejsko Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Skale  – 12 445-95-72 , 531 325 014,
  • Placówka Oświatowa Nr 1 w Skale  – 12 389 10 34,
  • Placówka Oświatowa Nr 2 w Skale  – 12 389 00 60,
  • Placówka Oświatowa  w Minodze – 12 389 90 09,
  • Placówka Oświatowa w Szczodrkowicach – 12 389 10 84,
  • Placówka Oświatowa w Cianowicach  – 12 389 16 80,
  • Placówka Oświatowa  w Smardzowicach – 12 389 20 55,
  • Przedszkole Samorządowe w Skale – 12 389 10 51.

Wykłady będą prowadzone przez Magdalenę Sabik, która jest pedagogiem specjalnym, trenerem Szkoły Rodziców i Wychowawców od wielu lat pracuje z rodzinami, prowadząc szkolenia, konsultacje, wykłady, warsztaty.

W ramach wspólnej inicjatywy „USŁYSZ I ZROZUM DZIECKO” Rodzice będą mogli skorzystać z indywidualnych konsultacji z Magdaleną Sabik w siedzibie Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Skale (ul. Szkolna 4, 32-043 Skała) w terminach:

  • 19.03.2021 r.,
  • 26.03.2021 r.,
  • 02.04.2021 r.,
  • 09.04.2021 r.
  • 16.04.2021 r.,
  • 23.04.2021 r. 

Dostępne konsultacje z psychologiem

Adresy  punktów pomocy psychologicznej:

  • Miejsko Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej ul. Szkolna 4, 32-043 Skała – dyżur psychologa 2 razy w miesiącu (w każdy drugi i czwarty poniedziałek miesiąca) dla mieszkańców Miasta i gminy Skała.

Szczegółowych informacji w tej sprawie można uzyskać osobiście w tut. Ośrodku lub telefonicznie pod numerami: 531478852, 12 445-95-79 

  • Ośrodek Środowiskowej Opieki Psychologicznej i Psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży w Skale ul. Bankowa 6, 32-045 Sułoszowa.  Dyżur wyspecjalizowanego zespołu profesjonalistów zdrowia psychicznego świadczy wsparcie dla dzieci i młodzieży, rodziców oraz ich otoczeniu.

Szczegółowych informacji w tej sprawie można uzyskać osobiście lub telefonicznie pod numerami telefonu : 48 530 804 729, 48 731 002 112

  • Specjalistyczna Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna ul. Bohaterów Września 42, 32-043 Skała oferuje swoje usługi dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom z terenu gminy Skała. Głównym zadaniem jest udzielanie specjalistycznej pomocy: psychologicznej, pedagogicznej, logopedycznej, terapeutycznej.

Szczegółowych informacji w tej sprawie można uzyskać osobiście lub telefonicznie pod numerem telefonu: tel. 12 389 15 48

Dzieci i ekrany

Drogi Rodzicu, jeśli zauważyłeś, że Twoje dziecko jest nadpobudliwe, ma problemy z koncentracją, snem lub bywa agresywne przeczytaj poniższy tekst, by dowiedzieć się, co może być tego powodem.

Podczas pracy pedagoga coraz częściej spotykam się z nadpobudliwością dzieci, problemami z koncentracją, uczniowie coraz częściej przejawiają zachowana agresywne, są nerwowi, rozdrażnieni, nie mogą skupić się na wykonaniu zadania lub mają problem z zapamiętywaniem. Często też pojawiają się problemy z zaśnięciem powodem może być miedzy innymi nadmierne korzystanie z urządzeń ekranowych – smartfony, tablety, laptopy oraz odwiedzanie przez dzieci różnych stron internetowych bez nadzoru rodziców. Oczywiście nie wszystkie tego typu dysfunkcje muszą być spowodowane korzystaniem z nowoczesnych technologii.

RODZICU jeśli TWOJE dziecko często korzysta z urządzeń ekranowych i zauważyłeś któryś z powyżej wymienionych zachowań, zastanów się, czy aby to nie jest powodem problemów związanych z zachowaniem TWOJEGO dziecka. Szczególnie polecam odwiedzenie strony www.domowezasadyekranowe.fdds.pl, na której znajdziecie Państwo wszelkie informacje dotyczące problemu nadużywania urządzeń ekranowych i poznacie „DOMOWE ZASADY EKRANOWE”. Oczywiście jeżeli jakiekolwiek zachowania dziecka, Państwa niepokoją, zachęcam do odwiedzenia Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej lub konsultację z pedagogiem szkolnym.

Amerykańska Akademia Pediatryczna wydała konkretne zalecenia dla rodziców, dotyczące korzystania z urządzeń mobilnych przez ich dzieci:

  • Dzieciom do drugiego roku życia nie zaleca się kontaktu z urządzeniami ekranowymi, w tym tabletami i smartfonami;
  • Należy zapewnić dzieciom dostęp jedynie do bezpiecznych i pożytecznych treści, dostosowanych do ich wieku;
  • Dzieci nie powinny korzystać z urządzeń mobilnych codziennie. Dobrym pomysłem jest ustalenie dnia lub dni, np. weekendu, bez urządzeń ekranowych;
  • Warto, żeby jednorazowo dzieci nie korzystały z urządzeń mobilnych dłużej niż 15-20 minut;
  • Dzienny kontakt dzieci z wszelkimi urządzeniami ekranowymi nie powinien przekraczać od 30 min do 2 godzin (w zależności od wieku dziecka);
  • Rodzice powinni towarzyszyć dzieciom w korzystaniu z urządzeń mobilnych, tłumaczyć im to, co widzą na ekranie, wykorzystywać wspólny czas do interakcji;
  • Nie należy udostępniać urządzeń mobilnych dzieciom przed snem. Promieniowanie emitowane przez monitory tabletów i smartfonów źle wpływa na zasypianie i jakość snu;
  • Nie należy traktować korzystania z urządzeń mobilnych jako nagrody, a zakazu ich używania jako kary. Podnosi to w oczach dzieci atrakcyjność tych urządzeń i wzmacnia przywiązanie do nich;
  • Nie należy również używać urządzeń mobilnych do motywowania dziecka do jedzenia, treningu, utrzymania czystości itp.